De cowboys van het ABP

Ambtenaren komen na de verkiezingen op de schopstoel te zitten. Er moet immers fors bezuinigd worden dus zal er de komende tijd ongetwijfeld flink aan hun stoelpoten worden gezaagd.

De schommelstoel voor de ambtenaar die met pensioen wil, is al net zo wankel als hun baan. Hun paradepaardje ABP blijkt een kreupel dier te zijn.

  • Het ABP stapte in 2004 over van eindloon naar middelloon.
  • Het ABP moet steeds weer opnieuw toestemming afdwingen om de premies verder te verhogen. Kort geleden weer met een vol procent. (Die premies worden overigens door de belastingbetaler betaald.)
  • Het ABP heeft nog steeds een dalende dekkingsgraad voor haar pensioenverplichtingen. (Nu slechts 102% terwijl 150% de norm zou moeten zijn.)
  • Het ABP waar de bestuurder Xander den Uyl zei dat het “een vreemde gewaarwording” is dat het belegde vermogen nog nooit zo groot was en de rendementen de eerste vier maanden goed zijn, maar dat de dekkingsgraad desondanks niet mee groeit.
  • Datzelfde pensioenfonds had overigens eind 2009 nog 2,3 miljard euro in Grieks papier belegd. De econoom Jacob Schoenmaker zei daarover op RTL Z : “Het zijn een soort cowboys bij het ABP”

Er wordt in het algemeen in de media weinig aandacht besteed aan het ABP, PGGM en alle bedrijfs- en beroepsfondsen. De kostentructuur van de meeste fondsen is een ingewikkelde brei. Dat zorgt er voor dat veel bestuursleden praktisch ongezien royaal kunnen eten uit de ruif van de pensioengelden van de deelnemers.

De Nederlandse Bank grijpt als toezichthouder ook nu weer nauwelijks in en politici hebben geen oog voor de misstanden in deze sector; niet hip en te moeilijk. Die reageren liever op makkelijk te verteren Radar-uitzendingen. Maar mij steekt vooral de eis aan veel werkgevers en werknemers om verplicht deel te nemen aan kwakkelende pensioenfondsen zoals het ABP. Niks marktwerking. Niks onderhandelen. Niks keuzevrijheid.

Voor werkgevers die wel vrij mogen kiezen of eens kritisch naar hun eigen pensioenregeling willen laten kijken, bel ons gerust.