De woekerpolis industrie

Je ziet ze denken: hier kunnen we de komende maanden een mooi gerecht van maken.” In 2006 schreef ik dit soep-stukje, vlak na de eerste uitzending van Radar.

Dat was een flinke inschattingsfout. Het werden immers geen maanden maar jaren. Want inmiddels 5 jaar naar dato sleept de woekerpolisaffaire zich tot genoegen van (bijna) alle professionele partijen zich voort.

Deze nieuwe consumenten melkkoe zal immers niet verdwijnen; daarvoor zijn de rendementen voor alle partijen veel te aantrekkelijk. Hier zijn een paar financiële winnaars in willekeurige  volgorde:

  • Verzekeraars. De woekerpolis verzekeraars die alle kosten blijven doorberekenen aan andere polishouders of aan hun aandeelhouders.
  • Juristen. De woekerpolis Stichting, de Woekerpolis claim stichting, de Verliespolis stichting, etc.
  • Consumentenorganisaties. Consumentenbond en Ver. Eigen Huis.
  • Boekenschrijvers. Eric Smit, René Graafsma en Kooman verdienen er ene leuke boterham mee.
  • Independer. Een bijna onafhankelijke provisie verdiende polisverkoper.
  • Nieuwe produktverkopers. BrandNewday die hun produkten ook weer gewoon via tussenpersonen verkoopt.
  • TV en radio programma’s. Radar. Kassa en Zembla blijven profiteren van hun gestegen kijkerspubliek (en reclame-inkomsten)
  • Tussenpersonen. Zij gaan op verzoek van verzekeraars weer nieuwe producten adviseren.
  • Journalisten en kranten. Het Fd, de Telegraaf, Parool etc. Ze duiden het woekernieuws er lustig op los.
  • De verantwoordelijke bestuurders van verzekeraars die gewoon hun salaris behouden.

Een lange rij van professionele partijen die op “het lijk” staan te dansen. Zij hebben er geen belang bij de crisis op te lossen. Daarvoor zijn de inkomsten te belangrijk geworden. Alleen de direct schade van deze woekerpolis industrie is zeker 4-6 miljard.

Nobele gedachten over het belang van de zielige klanten zijn allang niet meer aanwezig. Het is een normale advies industrie geworden. De rekening daarvoor wordt linksom of rechtsom natuurlijk toch weer gewoon bij de consument neergelegd.