25 jaar

gjdoorneweerdIk verkoop je mijn verzekeringsportefeuille voor 100.000,- gulden.

In augustus 1991 kreeg ik dat aanbod van mijn toenmalige werkgever. De onderhandeling liep daarna als volgt.
Ik: “Ik wil er wel 1 gulden voor betalen.”
Hij: “Dat is goed.”
Met een mooi ingelijste gulden hebben we daarna de deal beklonken. Even later 16 september 1991 zat ik bij de Kamer van Koophandel. Ik kreeg een tafel aangeboden bij een collega adviseur en met de paar klanten kon ik aan de slag.

Het is het begin van een 25-jarige tocht langs kliffen, vergezichten, afgronden, dagelijks gedoe en successen. Maar zoals mijn zoon altijd roept bij een grote ontploffing in een film waarbij de hoofdpersoon miraculeus weer weg loopt, “I am still alive!“.

Binnen het eerste jaar ging het overigens al bijna mis. In mijn enthousiasme was ik vergeten Jette mijn vrouw deelgenoot te maken van alle financiële risico’s. Met drie kleine kinderen thuis was ze zeker loyaal maar niet tegen elke prijs. Gelukkig ging het daarna financieel snel beter en kwam er provisie inkomen binnen. Toen was provisie nog de enige toegestane verdiensten. In de slechtste jaren was zij er voor het gezinsinkomen en voor de rust thuis. Zonder haar had ik het financieel en mentaal niet 25 jaar gered.

Mijn eerste medewerkers kwamen al snel en velen volgden. Sommige vertrokken snel, anderen bleven soms wel 18 jaar dienstjaren. Om eens een paar namen te noemen:  Hugo Verspuij, René Smeets, Martin Nolet, Henk-Jan Leppink, Elles Doesburg, Rob Bakker, de broertjes Tuncdibek en Ko Walter. Zij hebben allemaal bijgedragen aan mijn bedrijf. Allemaal met talenten en persoonlijke verhalen. Himmelhoch jauchen over successen, sum toden betrubt bij persoonlijke zorgen.

Een verzekeringspolis is alleen belofte. Maar die verzekering gaat leven als er een mens zich er aan verbindt. Voor als er een mogelijk probleem is, een zorg, een angst, een kans. Dan wordt die polis een oplossing, nachtrust, een investering of een uitweg. Met een uitkerende verzekering krijgt iemand indirect slachtofferhulp. Zonder die extra dimensie zouden adviseurs dit vak niet blijven uitoefenen. De mensen die zich verbinden aan de verzekeringen zijn de reden om ’s ochtends op te staan.

Ondanks alle kritische geluiden in de media op dit beroep blijft het interessant te zien dat onafhankelijke adviseurs in de financiële wereld zo goed staan aangeschreven. Dit ondanks alle cafépraat en framing. De reden is eenvoudig; de financiële en verzekeringseducatie is bedroevend slecht dus we zijn al snel het gevierde mannetje.

Tot mijn verbazing blijk ik het vak steeds boeiender te vinden; een leven lang leren met mooie mensen om mij heen. De volgende 25 jaar komen er nu aan; ik verheug me erop.