Het kalf

Laten we de burgers beschermen tegen grijpgrage polisverkopers.” Dat was de teneur van de afgelopen jaren. Iedereen viel over deze (relatief) kleine financiële branche heen. Natuurlijk zijn er mega banken en grote verzekeringsmaatschappijen maar echt onafhankelijke adviseurs zijn er nog maar weinig. De meeste zijn opgekocht door verzekeringsmaatschappijen of werken bij een centraal geleide verkoopketen of bank.

Toch was er de afgelopen jaren een klopjacht op die paar duizend adviseur losgebarsten. Een klopjacht door allerlei “belangengroepen”. Consumentenorganisatie, TV-programma’s, juristen, politici, toezichthouders, boekenschrijvers en nieuwe aanbieders. En al die belangengroepen hadden hun eigen agenda én verdienmodel.

Het adviseursvak komt mede daardoor nu razend snel in handen van de nieuwe snelle jongens die niets te maken hebben met “de onderkant” van de markt. Hun verdienmodel ligt bij de bovenkant van de markt. Dus een kleine particulier die zich meldt met een map vol polispapieren wordt de deur gewezen. Deze consument zal in de toekomst nauwelijks meer, voor een lage prijs, goede dienstverlening en advies kunnen krijgen.

En dus knaagt er iets bij het AFM. Zijn we niet te ver doorgeschoten in de regelgeving? Er is namelijk een uittocht van adviseurs uit de branche bezig. “Zoek het maar uit met je regels, protocollen, provisieverboden, educatie-eisen en leidraden” horen we steeds meer. Het AFM erkent inmiddels het probleem. Het AFM spreekt nu van “aanvullende en verschraling beperkende maatregelen“. Die put? Die gaan ze nu dempen.

Gerrit-Jan Doorneweerd