Leeftijdsdiscriminatie

Een vervoersbedrijf kan afscheid nemen van een 52-jarige chauffeur, zonder hem een hoge vergoeding te betalen. De kantonrechter in Deventer oordeelde dat een vergoeding op basis van de kantonrechtersformule strijdig is met het verbod op leeftijdsdiscriminatie. (Bron Zipp)Maak u geen illusie; Gouden Handdrukken waren toch al vaak niet meer dan Bronzen Handdrukken. Daarvan moeten veel werknemer dan weer de helft gelijk laten uitkeren om er een auto van te kopen. De sleuteltjes van de prettige leaseauto liggen immers bij de oude werkgever.

Ik vraag altijd wel even pesterig of het een schadeloosstelling voor de werknemer of de werkgever betreft. Die laatste is namelijk meestal de grootste sigaar:
– én ruzie in de tent,
– én een vervanger opscharrelen.
– én gezeur over het concurrentiebeding.
– én nog geld toegeven aan iemand die vaak allang weer een nieuwe baan heeft.

Een enkeling gebruikt het geld voor de start van een eigen bedrijf. Daar kunnen ze dan hun oude werkgever weer mee beconcurreren. De enige troost die je als werkgever hebt, is dat die werknemer weer zelf werkgever wordt en dus met hetzelfde gelazer te maken krijgt.

Deze rechter heeft het argument van leeftijdsdiscriminatie van stal gehaald.

Ik voorspel een dankbaar publiek. Diezelfde rechter krijgt ook van mij bezoek. Ik wil nu al mijn AOW ontvangen. Waarom word ik gediscrimineerd puur en alleen vanwege het feit dat ik nog geen 65 jaar ben?