Beroert


“Dat is goed nieuws”
riep ik drie weken geleden enthousiast tegen haar. Ze zou een nieuwe baan krijgen. Nieuwe plannen, andere collega’s en verse uitdagingen.

Een halfuur later kreeg ze een beroerte.

Gisteren heb ik haar, in d’r rolstoel, de (linker)hand kunnen schudden: Rechts werkt allemaal niet zo goed meer. We hebben lang zitten praten. Gelukkig is duidelijk dat ze er snel bij waren en er geen blijvende schade zal zijn.

“Jij bent de man die mijn toekomst gaat bepalen”.

Een klein stemmetje in mijn hoofd piepte dat die opmerking wel een erg ruime taakomschrijving van mijn functie inhield. Boos heb ik het stemmetje tot zwijgen gebracht.

Hup aan het werk.
Ik kan tenminste nog werken.