Bloemen van Bordewijk

Al in 1999 hadden we met het sjouwen van verzekeringsdossiers een hoog “Bordewijk” gevoel.

Persoonlijk kon ik niet wachten op de nieuwe tijd. In 1984 stond ik al verlekkerd te kijken naar de eerste IBM-pc’s. Nadat ik een TI 59 kreeg, daarna een HP75 en daarna een HP 100 was ik verslaafd aan computers. Een 286-er volgde, een 386-er enzovoort. Mijn interesse om zo snel mogelijk van die papieren rotzooi af te komen, heeft jaren van mijn leven gekost én opgeleverd.

In 1999 gingen we als eerste stap de blanco papieren aanvraagformulieren scannen en lieten duizenden andere assurantiekantoren er jarenlang van meeprofiteren.

Maar op kantoor bleef de digitalisering achter. Te moeilijk en te ingewikkeld, dachten we. En in de tussentijd verhuisde het papier van bureau één naar bureau twee. Daarna naar een bakje, naar een volgende bakje, terug naar een bureau en hoppa naar een ladekast. De formulieren leken zelfs met elkaar te paren want het werden er, zonder aanwijsbare bron, steeds meer.

Nu is dat, met enige aanpassingen, afgelopen. De postkamer is het begin en eindstation van elk snippertje papier geworden op ons kantoor. Alle formulieren, brochures, produktkaarten, rekening couranten, polisbladen, aanhangsel, nota’s, voorwaarden, leaflets en aanvragen worden gedigitaliseerd of ingescand.

In plaats van de bakjes zetten we nu bossen bloemen neer.