IJskast


“Goh, en wat doe jij voor de kost, Doorneweerd”?

“Ik leur met polissen langs de deur”

Dat is meestal voldoende om in een vreemd gezelschap een rustige avond te hebben en niet geconfronteerd te worden met afgewezen schade, verhalen over hypotheek oplichters of de beroemde kleine lettertjes waar elke verzekeraar zich achter probeert te verschuilen.

Het hielp niet.

“Mooi, dan kun jij me ff helpen. Er heeft 380 volt op mijn elektriciteitsnetwerk gestaan. Mijn ijskast is nu geheel naar de filistijnen. En nu krijg ik er van de verzekeraar nog maar 50 euro voor. Van dat geld kan ik toch nooit een nieuwe ijskast kopen! Ze proberen je altijd te belazeren”.

Dit heet het indemniteitsbeginsel:
Verzekeringen dienen alleen om
de schade te dekken: je mag er financieel niet op vooruitgaan.

Die ijskast was al een oud beestje. Hij zou binnen een jaar toch van zijn eigen geld een nieuwe moeten kopen. Zou de verzekeraar de nieuwwaarde wel hebben uitgekeerd dan had het hem flink geld bespaard. Nu moet hij alleen iets eerder die ijskast kopen, vandaar die kleine schadevergoeding.

Per saldo wordt hij er dus niet armer van.
Niks kleine lettertjes: Gewoon rekenen.

“Ik leur met polissen langs de deur” blijkt dus niet voldoende afschrikwekkend.
Misschien moet ik het eens proberen met “Ik ben politicus.”