Krijtstreep

Gisteren stond ik in een krijtstreeppak op een podium een verhaal te vertellen aan de gevestigde verzekeringsorde. Ik schudde handen met andere grijze krijtstreeppakken, gaf visitekaartjes, kreeg bemoedigende schouderklopjes en hoorde “we moeten snel weer eens met elkaar lunchen.”

Ze moesten eens weten hoe graag ik er als blogger niet bij wil horen. Want lofzang en complimenten van de gevestigde orde corrumperen een blogger. Mijn alter ego, de blogger, hoort immers de hoofdzaken niet uit het oog te verliezen:

Die moet met een bijl, het dorre hout wegkappen;
Die moet met een fileermesje, etterende wonden openrijten;
Die moet met dynamiet een vervallen gebouw opblazen.

Maar eerst moet het pak naar de stomerij worden gebracht voor een volgende bijeenkomst met de gevestigde orde.