Stopcontact

De man was een bestuurder uit de zorg-sector. Hij had een lekker royaal inkomen van twee ton, een royale levenstandaard, een royaal pand aan zee met een bijbehorende royale hypotheeklening. Het spaargeld was voldoende om een kapotte wasmachine van te vervangen.

Overcompleet werd hij bij zijn werkgever, met een beperkte schadeloosstelling en WW, aan de dijk gezet.
Het begint nu langzaam bij hem door te dringen dat er een probleem is. Vreemd genoeg ontstond dat pas toen hij zijn BMW moest inleveren. Want om met de bus weer naar huis te rijden, dat is niet leuk en slecht voor je zelfvertrouwen.

De mogelijkheden waren ook behoorlijk beperkt: Solliciteren op een andere directiefunctie, zonder een duidelijke vaardigheid, dat is een mijl op zeven. En als interim directeur werken, is ook nauwelijks mogelijk als je geen netwerk hebt opgebouwd.

Ik vertelde hem dat hij en zijn vrouw als de sodemieter het huis moesten verkopen.

Maar dat gaan uitleggen aan zijn vrouw zal hem niet ongeschonden lukken, gezien zijn opmerking: “Mijn vrouw hecht zich nog aan een stopcontact”.