Ophoepelen

Bij ontslag komt, naast ergernis en kostbaar tijdsverlies, ook een lastige procedure voor een werkgever om de hoek kijken, met alle kosten van dien. De mogelijke versoepeling van het ontslagrecht door Minister Donner kon rekenen op een open zenuw bij de andere regeringspartner en versoepelingen zijn dus deze kabinetsperiode nauwelijks te verwachten.

Hieronder een verhaal over “Peter de Groot” en de perikelen rondom zo’n ontslagprocedure. Het geeft een aardig inkijkje in de wereld van ontslag en ontslagvergoedingen en de rechtelijke procedures daaromheen.

Peter de Groot heeft een ICT-bedrijf waarvoor hij een veelbelovende manager in dienst heeft genomen tegen een salaris van 8.000,- euro, exclusief een bonus en een Jaguar van de zaak. Het probleem is echter dat deze dure manager niet naar behoren functioneert. In de twee jaar dat hij bij verzekerde in dienst is, heeft hij nog geen target gehaald.

Peter doet hem een voorstel tot beëindiging van het dienstverband. Dit valt echter verkeerd bij de manager. In eerste instantie neemt hij een vrije middag en vervolgens laat hij niets meer van zich horen. Ook oproepen om weer aan het werk te gaan, blijven onbeantwoord. Na verloop van tijd meldt hij zich op advies van zijn advocaat ziek en is hij wel bereid om over beëindiging van het dienstverband te praten. Echter wel op extreme voorwaarden: zo vordert hij een bonus, terwijl hij nog nooit zijn target heeft gehaald, en hij eist een aanzienlijke ontbindingsvergoeding.

De inhoud van de stukken spreken elkaar echter tegen. In kort geding vordert de manager tewerkstelling in zijn oude functie terwijl er van een ‘buitenfunctiestelling’ nooit sprake is geweest. De manager heeft zelf niet op de oproepen en latere sommaties om op het werk te verschijnen gereageerd. Daarbij vordert hij afgifte van de stukken waarmee zijn bonus zou kunnen worden vastgesteld, terwijl hij alle financiële stukken zelf als productie aan de dagvaarding had gehecht. Ook erkent hij ter zitting dat er geen stukken zijn waaruit blijkt dat hem een bonus zou toekomen. Vervolgens voert hij aan dat het feit dat zijn ondergeschikten een bonus hebben ontvangen, betekent dat ook hij recht heeft op een bonus. De ondergeschikten hebben ook hun targets niet gehaald. Hij is echter vergeten in de dagvaarding te melden dat hij de bonussen zonder toestemming van verzekerde aan zijn ondergeschikten heeft uitgekeerd, kennelijk om zijn eigen aanspraak veilig te stellen. Hij haalt zijn eigen vorderingen onderuit en wordt dan ook veroordeeld in de proceskosten.

De bonuskwestie speelt ook een rol in de ontbindingsprocedure in verband met de berekening van de hoogte van de ontslagvergoeding. Aangezien de manager zijn eigen stellingen heeft weersproken en aangeeft dat hij zijn targets niet heeft gehaald, wordt de bonus ook hier buiten beschouwing gelaten. Als reden waarom hij zijn targets niet heeft gehaald geeft hij op dat er geen goede begeleiding zou zijn geweest. Hij heeft echter zelf op deze functie gesolliciteerd en daarbij aangegeven dat hij de job goed aan zou kunnen. Mede gezien de hoogte van het salaris en de overige arbeidsvoorwaarden mag toch enige zelfstandigheid worden verwacht. De arbeidsovereenkomst wordt vervolgens ontbonden op grond van disfunctioneren, onder toekenning van een fractie van de door hem gevorderde vergoeding.

Aangezien Peter de Groot vraagtekens zette bij de ziekte, vraagt hij een second opinion aan. Als namelijk zou blijken dat er van ziekte geen sprake is geweest, zou de manager over de tussenliggende periode geen recht op loon hebben gehad en niets van de toegekende vergoeding overhouden. Helaas honoreert het UWV de ‘situatieve’ arbeidsongeschiktheid: de manager is ziek geworden door de situatie. Wel wordt op de middag van de uitslag de Jaguar door de leasemaatschappij weggehaald, nu daar tijdens ziekte gedurende een langere periode geen recht meer op bestaat. Twee weken later wordt het dienstverband beëindigd. (bron DAS)