Kantoorbelevenissen

Gisteren hadden we op bezoek een 61-jarige schilder die een paar honderdduizend uur in zijn leven rondgekwast heeft. Hij en zijn vrouw konden er hun hele leven aardig van rondkomen. Niks hoeven te laten, en alleen wat gelazer met zijn hernia.

Vol optimisme kwam hij langs. Hij had immers een flinke Fiscale OudedagsReserve staan en hij wilde vast weten hoeveel pensioen dat hem ongeveer zou opleveren. Met nog wat klussen tot 65 jaar en flink wat spaarcenten kwam hij de menselijke winter wel door. Dacht hij.

Of hij wist dat de Fiscale Oudedags Reserve een “Fiscale Reserve voor de Fiscus” was? Dat hij in feite dus oude niet afgerekende winsten fiscaal nog moest afrekenen?

Zijn accountant speelde de vermoorde onschuld. “Ja maar, dat heb ik je vroeger toch verteld dat je nog moest afrekenen?”

Nee, dat weet een schilder niet als ie de hele dag staat te kwasten.
Ja, dat had hij wel moeten weten.
Ja, dat had die accountant hem gewoon elk jaar moeten inpeperen.
Nee, dat had die accountant niet gedaan.

“Gewoon een lekkere aftrekpost”

Zo blijkt maar weer: je bent een accountant of je bent een “á contant”

Hele stapels boeken heb ik doorgewerkt over het coachen van teams. Want met zoveel titels in de boekhandel ben je al snel bang dat het veel ingewikkelder is dan je hoopte.

Weekenden heb ik besteed aan het doorploegen van boeken van Amerikaanse deskundigen, Franse goeroes en Nederlandse talenten. Steeds weer werd het probleem als moeilijk en ingewikkeld omschreven, met daarnaast veel “implementatie” problemen. Boeken met prachtige maar onbegrijpelijke zinnen zoals “Met teams overbrug je tijd en ruimte.”

De praktijk is echter veel minder weerbarstiger dan deze literaire hoogstandjes doen vermoeden. Al met al is het elke dag toch veel gemakkelijker dan je denkt. Gewoon luisteren naar de ander(en) en proberen te laten zien dat het een mooi vak is. Als je er immers zelf niet enthousiast over bent, verwacht dan niet dan anderen er wel voor warm lopen.

Plots zag ik een groep van 34 vrouwelijke teamleden voor me die in mij hun leader zagen. Met dat team zou ik wel wel tijd en ruimte kunnen overbruggen zoals de boeken mij beloofden.

Pas toen ik op kantoor kwam, schrok ik weer wakker. Just another day at the office.

– Per abuis op de knop Beantwoorden hebt gedrukt i.p.v. Doorsturen.

– Provisienota’s meesturen met polissen.

– Denken dat als je in de wacht staat dat de andere kant je niet kan horen.

– “Pensioen regeling” door de spellingscontrole laten wijzigen in “penis regeling”.

– De verkeerde naam noemen bij het afsluiten van een telefoongesprek.

– Mevrouw zeggen in plaats van meneer.

– Post naar een overleden persoon toesturen.

Het huilen stond de man nader dan het lachen.

Hij had bij ons een arbeidsongeschiktheidsverzekering aangevraagd. Terecht was er door de verzekeraar een uitsluiting voor psychische klachten opgenomen. Hij liep al een paar jaartjes de deur plat bij psychologen en psychotherapeuten.
“Maar ik doe er tenminste wat aan terwijl de meeste mensen er gewoon mee doorlopen. Dus ik loop veel minder risico.”

De medisch adviseur van de verzekeraar vatte hun opstelling echter kort en bondig samen:
“U verwacht toch niet dat we een brandend huis gaan verzekeren?”

Wij kregen daarna een boze klant en boze medisch adviseur aan de telefoon.
De man: “Ik wil daar nooit meer verzekerd zijn!”
De verzekeraar: “Die man snapt toch wel wat we bedoelen?”

Tja, ik ben niet boos maar wel moedeloos.

Even een pensioenpolis regelen.

– De werkgever moet wel even zijn arbeidscontract aanpassen.
– En er moet een pensioenbrief komen.
– En hoe zit het met een personeelsgids?
– En zullen we gelijk maar even een goede staffel maken?
– En de volgende werknemers; wat krijgen die aan pensioen?
– En moet het nabestaanden pensioen bovenop de staffel komen?
– En welke verzekeringsmaatschappij zullen we nemen?
– En maar gelijk drie verzekeringsmaatschappijen vergelijken?
– En de staffel stijgend doorrekenen?
– En even de offerte tekenen?
– En even de motivatie van mijn advies opstellen en laten tekenen.
– En even het risicoprofiel doorlopen.
– En de werkgeversaanbieding laten tekenen.
– En even de rekening courant verhouding tekenen.
– En uw sofi nummer en legitimatie graag.
– En natuurlijk de KvK inschrijving werkgever.
– En ook nog even het aanvraagformulier invullen.

Hierna scannen we alles. Dan is alles gedigitaliseerd en kunnen wij en de verzekeraar het lekker snel verwerken.

” U kunt met een gerust hart doodgaan. ” De tekst verliet mijn mond en bleef een fractie van een seconde hangen tussen mij en de klant. Je hersenen zeggen: oelewapper, neem die tekst terug. Te laat. De woorden waren al bij zijn oren aangekomen. Er kwam direct een bulderende lach. En ik kon weer ademhalen.

Hij had namelijk een paar maanden geleden nog aan allerlei apparaten gelegen op de intensive care met hart problemen. Hij had zich toen zorgen gemaakt over zijn vrouw en kinderen. En over zijn verzekeringen en mijn advies.
Dan ineens blijkt het rendement, de kostenstructuur en de provisie van nul en generlei waarde.

Van de gemaakte offerte klopte geen bal. Dus even de verzekeraar bellen. Terwijl ik door de telefoon het getik op het toetsenbord kon horen; trachtte ik de wachttijd te doorbreken met wat Smalltalk. “M’n klant was vroeger een bekende fotografe maar ze heeft haar camera aan de wilgen gehangen. Ze is nu gestart met een healing praktijkje in Amsterdam. Ze komt een beetje van de grond” zei ik met een grijns. En dat was stom van me om dat te zeggen.

“Ik doe ook aan healing.”zei ze onmiddellijk “Ik ben Reiki Master.”
Ze vond dat ze daarmee meer in balans was. Overdag offertes maken en ’s avonds Reiki Master.
Tijdens haar uitleg gaf ze uitvoerig aan waarom dat werk en Reiki zo perfect bij elkaar paste. “Met Reiki laat je je geblokkeerde energie weer stromen.”
Ik heb haar helemaal uit laten praten.

Jette mijn vrouw maakte ’s avonds genadeloos gehakt van haar verhaal.
“Gewoon als vrijwilliger in een verpleegtehuis gaan werken. Dan komt ook alle geblokkeerde energie vrij.”